Srpski pisac Laza Kostić (1841-1910), autor, prema mišljenju mnogih, najljepše pjesme srpske književnosti „Santa Marija dela Salute“, umro je 9. decembra 1910. godine.
Laza Kostić je začetnik srpske avangardne lirike čija je poezija vrhunac romantizma u srpskoj književnosti.
Gimnaziju je učio u Pančevu, Novom Sadu i Budimu, a prava diplomirao Pešti, gdje je i doktorirao.
Kao saradnik Svetozara Miletića, vođe Srba u Vojvodini u borbi za nacionalna prava, Laza Kostić je odlazio u tajne misije u Srbiju i Crnu Goru, a dva puta su ga hapsile mađarske vlasti.
Laza Kostić bio je, prema njegovim savremenicima, stvaralac snažne i originalne lirske prirode, poliglota i intelektualac izuzetnog obrazovanja. On je obogatio srpski jezik novim izrazima i unio nove i smjele pjesničke oblike (jampski stih).
Zahvaljujući njegovim prevodima, djela najvećeg engleskog i svjetskog pisca Vilijema Šekspira postala su poznata i na ovim prostorima.
Najpoznatija djela Laze Kostića su lirske pjesme, balade i tragedije „Maksim Crnojević“ i „Pera Segedinac“.
Čuvene su i Lazine rasprave „Kritički uvod u opštu filozofiju“ i „O Jovanu Jovanoviću Zmaju, njegovu pevanju, mišljenju i pisanju“, te estetički spis „Osnova lepote u svetu s osobitim obzirom na srpske narodne pesme“.
Ovaj velikan srpskog romantizma bio je pjesnik, pisac, novinar, filozof, poliglota i političar, a smatran je jednim od najvećih umova srpske literature. Laza se posvetio pisanju poezije i prevođenju sa evropskih jezika.
Laza Kostić je bio najzanimljivija i najistaknutija pjesnička ličnost druge polovine 19. vijeka u Srbiji.
On je znao grčki, latinski, njemački, francuski, engleski, ruski i mađarski jezik, a na svim tim jezicima je čitao, sa nekih prevodio, a na njemačkom, francuskom i latinskom i pisao.
Na obrazovanje Laze Kostića najveći uticaj imala je helenska književnost (Homer i Eshil) i filozofija (Heraklit).
