Srpski pjesnik Vladislav Petković Dis (1880-1917), poeta sanjalačke i tamne strane svijeta, tragično je nastradao 16. maja 1917. godine.
Nepriznat, kritikovan i gotovo sasvim odbačen u svom vremenu, Dis je pjesnik kome je budućnost svesrdno otvorila vrata slave.
Svojom lirikom tamnih, negatorskih, zagrobnih i sanjarskih tonova, ispunjen bolom i porazom, on je opjevao „tamnicu života“.
Antologijskim se smatraju Disove pesme: „Možda spava“, „Sa zaklopljenim očima“, „Utopljene duše“, „Jutarnja idila“, „Plave misli“…
Dis je po prirodi bio boem.
Sa Simom Pandurovićem, on je uređivao je „Književnu nedelju“, bio ratni izvještač pri srpskoj Vrhovnoj komandi u Prvom balkanskom ratu, a sa srpskom vojskom prešao Albaniju i kao izbjeglica boravio u Francuskoj.
U povratku, brod na kome se nalazio, torpedovala je njemačka podmornica i pjesnik je našao svoje posljednje utočište u Jonskom moru, kod Krfa.
