Tuga je danas prekrila evropski fudbal. U Madridu je, poslije kratke bolesti, u 71. godini preminuo jedan od najboljih srpskih trenera Radomir Antić.
Informaciju je potvrdio njegov bivši klub madridski Atletiko.
– Atletiko sa žaljenjem kontatuje da je otišao naš legendarni trener Radomir Antić. Uvijek ćeš biti u našim srcima. Počivaj u miru – objavio je Atletiko.
Nekadašnji šef stručnog štaba svih španskih velikana, od Saragose i Ovijeda, preko Reala i Atletiko Madrida, do Barselone, bio je poznat po stručnosti, znanju i autoritetu, a najviše ga je kao čovjeka krasila ljudskost. „Mister“ je ostavio traga svuda gdje je bio, pa ga zato na Pirinejima mnogi slave i uzimaju za primjer i dan-danas.
Antić se uhvatio u koštac i sa nacionalnim timom Srbije, koji je vodio od 2008. do 2010. i poslije dugo godina odveo ga na Sjvetsko prvenstvo (u Južnoafričku Republiku). Ta saradnja sa FSS se nije sjajno završila, ali se on vratio u Španiju i nastavio svoj miran porodični život. Dvije godine kasnije uslijedio je poziv kineskog kluba u povoju, ali sa velikim ambicijama, Šandong Linenga. Iskusio je i kinesku ligu jednu sezonu i bio jedan od prvih stranaca koji se u tu avanturu upustio.
Kao fudbaler karijeru je započeo u svom gradu Užicu, obukao je dres Slobode 1967. Godinu dana kasnije preselio se u Beograd da bi obukao dres Partizana, kluba koji mu je ostao u srcu do posljednjeg dana. Karijeru je gradio i u inostranstvu, prvo u Fenerbahčeru, pa u Saragosi, da bi je 1984. završio u Lutonu.
Antić je uvek bio ambiciozan i nije imao vremena za pauzu. Između igračke i trenerske karijere prošla je nepuna godina, seo je kao pomoćni trener na klupu voljenog beogradskog kluba – Partizana 1985.
Kao igrač Antić je 1976. sa Partizanom osvojio titulu prvaka Jugoslavije. Sa crno-bijelima je kao trener dva puta uzastopno osvajao prvenstvo Jugoslavije (1986. i 1987), dok je sa madridskim Atletikom 1996. osvojio „duplu krunu“ što niko prije njega, na „Vinsente Kalderonu“, nije uspijelo.
Svima koji su poznavali Radomira Antića ostaće praznina u srcu, a Srbija može da bude ponosna da je imala takvog čovjeka u inostranstvu koji se njome uvek ponosio i nikada joj leđa nije okrenuo.
Antić je iza sebe ostavio suprugu, sina, kćerku, dvije unuke i dva unuka.
