Klaudija Kardinale, glamurozna zvijezda filmova „Leopard“ i „Bilo jednom na divljem zapadu“, preminula je u 88. godini.
Klaudija Kardinale, glamurozni simbol posleratne italijanske kinematografije, koja je uživala u dugoj i bogatoj glumačkoj karijeri na filmu i u pozorištu, preminula je u 88. godini, prenosi Gardijan.
Odrasla u Tunisu u porodici sicilijanskog porekla, Kardinale se upoznala sa svijetom filma 1957. godine nakon što je pobijedila na takmičenju ljepote u Tunisu i bila nagrađena putovanjem na Filmski festival u Veneciji.
Njen glas je morao biti sinhronizovan za njene prve filmske uloge na italijanskom jeziku jer je odrasla u porodici u kojoj se govorilo sicilijanskim dijalektom.
Njenu ranu karijeru je takođe komplikovala tajna trudnoća za koju je rekla da je rezultat nasilne veze. Rodila je sina Patrika u Londonu 1958. godine i nekoliko godina ga je prikazivala kao mlađeg brata dok su ga odgajali njeni roditelji.
Nakon niza manjih uloga, stekla je međunarodnu slavu 1963. godine kada se pojavila u filmu Federika Felinija Osam i po, dok je iste godine glumila pored Berta Lankastera u filmu Leopard.
U intervjuu za Gardijan 2013. godine, Kardinale je uporedila pristupe reditelja Felinija i Lučina Viskontija, koji je režirao Leoparda.
„On (Felini) nije mogao da snima bez buke. Sa Viskontijem, suprotno, kao da radimo pozorište. Nismo mogli da kažemo ni riječ. Veoma ozbiljno“, rekla je.
Ubrzo joj se otvaraju vrata holivudskih produkcija i pojavila se u humorističkom ostvarenju Ružičasti panter, u režiji Blejka Edvardsa, i u filmu Serđa Leonea Bilo jednom na Zapadu 1968. godine.
Usponi i padovi
Njena karijera je doživela udarac 1970-ih, nakon što se rastala od filmskog producenta Franka Kristaldija da bi započela doživotnu vezu sa filmskim stvaraocem Paskualeom Skvitijerijem, sa kojim je imala ćerku, takođe Klaudiju. Kristaldi je zamolila prijatelje i saradnike u italijanskoj filmskoj industriji da je ignorišu, što je, na primjer, rezultiralo time da ju je Viskonti odbio za svoj posljednji film, Nevina 1976. godine.
„Bio je to veoma delikatan trenutak. Otkrila sam da nemam novca na bankovnom računu“, rekla je Kardinale o tom periodu.
Franko Zefireli joj je na kraju pritekao u pomoć, angažujući je za ulogu u televizijskoj mini-seriji Isus iz Nazareta iz 1977. godine. Zatim je nastavila da radi sa drugim evropskim rediteljima, uključujući Vernera Hercoga i Marka Belokija.
Kardinale je imala je reputaciju žestoko nezavisne, slobodoumne žene, koja je jednom prkosila vatikanskom protokolu pojavivši se na sastanku sa papom Pavlom VI u mini-suknji.
Provodeći veći dio vremena u Francuskoj kao prijateljica predsjednika Fransoa Miterana i Žaka Širaka, Kardinale se okrenula pozorištu oko početka ovog vijeka, osvajajući pohvale za svoje nastupe na sceni.
Nastavila je da snima filmove na raznim evropskim jezicima do kasno u životu, pojavivši se u švajcarskoj TV seriji Bulle 2020. godine.
Dobitnica nagrade za životno djelo na Berlinskom filmskom festivalu 2002. godine, rekla je da je gluma bila sjajna karijera.
„Proživjela sam više od 150 života – kao prostitutka, svetica, romantičarka, svaka vrsta žene – i divno je imati priliku da kao glumica mijenjaš sebe. Radila sam sa najvažnijim rediteljima. Dali su mi sve“, rekla je Klaudija Kardinale.
