Nikako.
Govorim o velikim političkim strankama.
To je najčešći uzrok pada i propasti političke stranke.
Kada razvoj debalansa dostigne određeni nivo, pokreće se opšta akcija napada na lidera.
Ta razdvojenost lidera i organizacije pogoduje odstrelu, a dalje slabi organizaciju.
Politička stranka mora da ima lidera koji mora da ima posve određene osobine. Ako ih nema, to je ćorav pos’o.
Lider gradi organizaciju, a organizacija gradi lidera. Njihov rast mora da bude ujednačen, da niko ne odlazi predaleko.
Debalans se najčešće javlja onda kada stranka dođe na vlast. Lider, pored značaja u vođenju stranke dobija i politički značaj. Njegova moć se umnožava.
Stranka živi od političkog imidža lidera, ali živi i od organizacije.
Organizacija je živ organizam koji mora da ima odvode za ventilaciju. Da se ne bi pregrijala.
Organizacija se bavi kontaktom sa biračim, osiguranjem glasova i ogromnim poslom oko izbora koji ne traju samo koliko je kampanja. I poslovima između izbora.
Organizacija mora da ima nagradu za te poslove. Ona zna da nema para i radnih mjesta, da se ne može u svakoj mjesnoj zajednici izgraditi fabrika koja će ih zaposliti.
Zato zna da treba da bude uvažena, da ima neku kadrovsku protočnost, da ima pravo kandidovanja, od parlamentaraca do odbornika, da iz organizacije treba da se popunjavaju kordoni u vlasti, da stranka mora da okuplja organizaciju…
Lider, koji je postao vlast, ne može da ima vremena za veliku organizaciju koja ga je dovela na vlast. Iako će svaki lider, na pola puta do vlasti, početi da misli da je on sam zaslužan za dolazak na vlast i da je on doveo stranku na vlast, a organizacije se neće ni sjetiti.
Vremenom, lider se sve manje viđa sa organizacijom. Stranački organi postaju sve manje bitni.
Lider i vlast se okružuju ljudima koji nemaju veze sa organizacijom i članstvom. Desetine hiljada aktivista organizacije postaju nezadovoljni, a ne znaju čime su nezadovoljni. Zato se to nezadovoljstvo ne može ni otkloniti.
To je početak pada.
Iako će lider i dalje imati mogućnost kombinatorike na političkoj sceni i održavati se na vlasti, izborni rezultati će pokazivati dijagnozu koja se ne liječi.
Veoma je teško razumjeti da se članstvo okuplja u organizaciju velike stranke, radi:
- kolektiviteta,
- uvažavanja,
- opšte političke orijentacije,
- podsvjesnog socijalnog značaja,
- ličnog ili mjesnog interesa,
- iluzije važnosti i odlučivanja…
Za taj, i nepomenuti, mnogo širi i iznijansiraniji spektar, potrebno je imati organizaciju koja je veoma komplikovana, razuđena, brojna, samoobnavljajuća, sa svojim pravilima i procedurama, sa neprekidnom vezom sa rukovoditeljstvom stranke…
Organizacija stranke je kao i vojska u ratu. Umjesto metaka su glasovi. Ta organizacija je vojska, od rovova do pozadine. I tako i funkcioniše.
Ko će to da radi?
Neće niko. Nije budala.
Autor: Rajko Vasić
