Piše: Rajko Vasić
Sjećam se kada je PDP formiran. Sa oreolom intelektualizma, nasuprot onim mesarima, seljacima i traktoristima.
Prije koju godinu, ona njihova provincijalna portparolka napisala je: Gdje prestaje asfalt, tu počinje SNSD. To je, dakle ta elitna svijest, koja je ušla u njeno dupe. Jer nema glave.
Elitni intelektualizam je lansiran kroz koncetrovanu sintagmu demokratski progres. Što ne znači ništa. Ali je običnom članu poslužilo da o sebi misli više nego što je to normalno.
Mnogo sam običnih ljudi znao koji su ulaskom u PDP postali naglo pametniji i iznadstveniji. Oni, doista pametni, vrlo brzo su uvidili Ivanićevu prevaru koja se demonstrirala korz jednu knjigu o ekonomiji i kroz politiku rasprodaje i prenosa nadležnosti.
Taj prvi val osipanja partije omogućio je kasniju deponiju aktera iz kojih je nikao kvartet JBCD. Danas je to srž elitnog intelektualizam PDP-a. Iako je Džejlen Trivijal istupila. I ima svoj slogan – Časno i čedno.
Deponijalac je vladao u Banjaluci četiri godine. Uništilo se sve što se moglo. Budala se igrala spomenicima, zelenilom, kružnim tokovima, slovima, štipaljkama, kičom…
A, bez obzira što, sada, na republičkom nivou PDP ne znači ništa, ta bratija je uvela neke tehnologije koje su neprihvatljive za Republiku Srpsku:
- Prenos nadležnosti,
- Rasprodaja banaka,
- Ulična anarhija,
- Gaženje političkih kadrovskih kriterijuma,
- Voluntarizam,
- Gradonačelničko trljanje guzica sa Saraj-Čadorom…
Birači u Banjaluci, sada, početkom oktobra, imaju šansu da ugase svjetlo u PDP. To neće učiniti oni koji su pokupovani, manipulisani i izvarani prije četiri godine. Moraju da učine obični birači. Bez obzira za koga glasaju.
Grad Banjaluka mora da se spasi.
