Irski književnik Džejms Džojs (1882-1941), jedan od najvećih pisaca u 20. vijeku koji je eksperimentima u narativnoj tehnici i strukturi romana, primjeni toka svijesti i novom odnosu prema jeziku dao nov pravac modernoj književnosti, umro je na današnji dan 1941. godine.
Počeo je kao buntovnik protiv rimokatoličke vjerske zatucanosti i uskogrudosti irske sredine, a glavni grad Irske Dablin, njegovu istoriju, žitelje i topografiju učinio je središnjom temom svog djela.
U romanu „Uliks“ (Odisej), najpoznatijem svom djelu, Džojs je na 700 stranica opisao jedan dablinski dan svog junaka.
Prema književnim kritičarima, to je uradio „na vješt i katkad neprimjetan način, a lica i događaji paralelni su onima u Homerovoj ‘Odiseji’, čiji se gotovo svaki detalj može naći u ‘Uliksu’“.
Taj humorni, vitalni i robusni roman označio je revoluciju epskog oblika književnosti i uticao na njen razvoj u 20. vijeku.
Ostala Džojsova djela su: „Portret umjetnika u mladosti“, „Fineganovo bdjenje“ (romani), „Kamerna muzika“ (pjesme), „Dablinci“ (pripovijetke) i „Izgnanici“ (drama).
