Republika Srpska je vodila odbrambeni rat od 1992. do 1995. godine, a sa stanovišta muslimanske političke i vjerske elite u BiH građanski rat je nesumnjivo bio džihad za oslobađanje muslimanskih zemalja od nevjernika i uspostavljanje islamske države zasnovane na šerijatskom zakonu na Balkanu, piše u Izvještaju Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja Srba u Sarajevu u periodu 1991-1995. godine.
Formiranje odreda „El mudžahedin“, kao službene jedinice Sedme muslimanske brigade Trećeg korpusa takozvane Armije BiH, koju su sačinjavali strani teroristički borci iz cijelog svijeta, njihov modus operandi (modus operandi), metode širenja propagande i veze sa međunarodnim terorističkim organizacijama otkrivaju karakter i prirodu građanskog rata u BiH sa stanovišta muslimanske političke i vjerske elite u BiH (Alije Izetbegovića, SDA i bosanskog ulema), ističe se u Izvještaju.
Takozvana Armija BiH stvorena je kao sredstvo SDA i islamizovana je i kao takva bila je poprilično monoetnička i muslimanska, te stoga nije imala moralno pravo da izvrši zadatak da obezbijedi nacionalnu i socijalnu ravnopravnost za sva tri naroda u tadašnjoj RBiH, ukazali su iz ove komisije, piše u Izvještaju, čije dijelove prenosi Srna.
Međunarodno novopriznata država RBiH počinila je čin agresije na SFRJ napadom na JNA u smislu člana 3 (d) Definicije agresije prema Rezoluciji UN 3314.
Neoboriv dokaz kojim se potvrđuje ova agresija je „Direktiva o zaštiti suvereniteta i nezavisnosti Republike BiH, strogo povjerljivo br. 02/2-1“, izdata 12. aprila 1992. godine.
Direktiva je označila SDS, legalnu političku stranku srpskog naroda sa 72 mjesta u parlamentu RBiH, kao „neprijatelja“ i upućivala je vojnike takozvane Armije BiH na napad na JNA i srpske autonomne oblasti sa srpskim stanovništvom.
U vojnom i političkom smislu, ova direktiva nije bila ništa manje od objave rata protiv SFRJ i njene savezne institucije JNA, kao i protiv srpskog naroda u BiH.
Takođe, nova hrvatska država uložila je ogromne napore da rat prebaci u BiH kako bi muslimane prevela na svoju stranu protiv Srba, a s ciljem da na kraju rata pribavi za sebe dio teritorije BiH, podsjetili su iz Komisije.
Direktni rezultati građanskog rata u BiH, koji je bio koban za glavne učesnike i marginalan za strance koji su intervenisali nepozvani, bili su višestruki, a neposredan povod bio je referendum o nezavisnosti 1992. godine, kojim je ignorisana izričita volja Srba iz BiH da ostanu u Jugoslaviji, zemlji u kojoj su živjeli od 1918.
U Izvještaju je istaknuto da uzajamna netolerancija, pa i mržnja, između svih bivših jugoslovenskih nacionalnosti, posebno između tri glavne komponente Socijalističke Republike BiH (Srba, Hrvata i Muslimana), koja je bila prikrivena tokom trajanja jugoslovenske države, eksplodirala je odmah nakon što su uklonjena ograničenja tokom oružanih sukoba koji su se istovremeno razbuktali u svim dijelovima bivše Jugoslavije.
Rat u BiH u osnovi je bio građanski i etnički rat njena tri naroda – Muslimana, Srba i Hrvata, u kojem su se Srbi u BiH borili prvo da spriječe ono što se smatralo genocidom 1941. godine, a onda i za svoja ljudska i građanska prava koja im kao konstitutivnom narodu pripadaju. U tom smislu, Republika Srpska vodila je odbrambeni rat, navedeno je u Izvještaju.
