Poglavar Rimokatoličke crkve papa Franjo preminuo je u 89. godini, saopštio je Vatikan je u video-saopštenju.
Papa je primljen u rimsku bolnicu Gemeli 14. februara nakon što je nekoliko dana imao poteškoća sa disanjem.
Hoze Mario Bergoljo bio je prvi papa iz Jezuitskog reda, prvi iz Južne Amerike i sa Južne hemisfere i prvi rođen ili odrastao van Evrope od sirijskog pape Grgura III iz 8. vijeka.
Rođen u Buenos Ajresu u Argentini, Bergoljo je bio inspirisan da se pridruži jezuitima 1958. godine nakon oporavka od teške bolesti.
Bolovao je od teške respiratorne infekcije zbog koje mu je uklonjen dio plućnog krila. Kasnije se prisjećao da mu je medicinska sestra spasila život, odlučivši da udvostruči dozu lijekova koje je primao.
Za katoličkog sveštenika rukopoložen je 1969. godine a od 1973. do 1979. obavljao je dužnost jezuitskog provincijskog starješine u Argentini.
Postao je nadbiskup Buenos Ajresa 1998. godine, a papa Jovan Pavle Drugi ga je proglasio kardinalom 2001. godine.
Predvodio je argentinsku crkvu tokom nemira u Argentini u decembru 2001. godine, a administracije Nestora Kirhnera i Kristine Fernandez de Kiršner smatrale su ga političkim rivalom.
Nakon ostavke pape Benedikta Šesnaestog 28. februara 2013. godine, papska konklava je 13. marta izabrala Bergolja za njegovog nasljednika.
Odabrao je da mu Franjo za svoje papsko ime u čast svetog Franje Asiškog.
Tokom svog javnog života, Franjo se isticao po svojoj poniznosti, naglasku na Božjem milosrđu, međunarodnoj vidljivosti kao pape, brizi za siromašne i posvećenosti međureligijskom dijalogu.
Budući da je imao manje formalan pristup papstvu od svojih prethodnika, boravi u pansionu Svete Marte umjesto u prostorijama Apostolske palate koje su predviđene za stanovanje poglavara Rimokatoličke crkve.
Isticao se i tolerantnim stavom prema članovima LGBT+ zajednice i bio veliki kritičar neobuzdanog kapitalizma, konzumerizma i preteranog razvoja.
Zalagao se za borbu protiv klimatskih promjena, za univerzalno ukidanje smrtne kazne nazivajući je suštinskim zlom.
U međunarodnoj diplomatiji, papa Franjo je kritikovao porast desničarskog populizma, pozivao na dekriminalizaciju homoseksualizma, pomogao je da se obnove potpuni diplomatski odnosi između SAD i Kube, pregovarao o sporazumu sa Kinom kako bi se definisao koliki uticaj Komunistička partija ima u imenovanju kineskih biskupa.
Papa Franjo i pitanje beatifikacije Stepinca
Papa Franjo je osporio zahtjev iz Zagreba da se kardinal Alojzije Stepinac proglasi svecem bez dublje provjere njegovog lika i djela.
Zato je osonovana mješovita komisija od predstavnika Srpske pravoslavne crkve i i Rimokatoličke crkve o ulozi kardinala Alojzija Stepinca prije, za vrijeme i poslije Drugog svjetskog rata.
Jednom prilikom 2019. godine, novinaru HRT-a papa Franjo je rekao da ne zna čemu bi služilo proglašenje za Stepinca sveca ako istina o njemu nije jasna.
Ocijenio je da u procesu kanonizacije postoje nejasne istorijske tačke i istakao da je shvatio da mu je potrebna pomoć tadašnjeg poglavara Srpske pravoslavne crkve, patrijarha Irineja.
– Shvatio sam da treba da zatražim pomoć Irineja. Irinej je pomogao, napravili smo zajedničku istorijsku komisiju o kardinalu Stepincu i sarađivali smo – dodao je tom prilikom papa Franjo.
– Čemu bi služilo proglašenje sveca ako tu istina nije jasna? Nikome to ne bi služilo – zaključio je tom prilikom poglavar Rimkatoličke crkve.
Pranje nogu migrantima
Od svojih prethodnika papa Franjo se isticao i po nesvakidašnjim djelima za jednog poglavara Rimokatoličke crkve.
Kako bi ih odvratio od ponovnog ulaska u oružani sukob, 2019. godine poljubio je cipele suprotstavljenim liderima Južnog Sudana.
Prije devet godina na Veliki četvrtak prao je noge migrantima oba pola različitih vjeroispovijesti u centru za azil izvan Rima. Više puta to je činio i zatvorenicima.
