Predsjednik Odbora za zaštitu prava Srba u FBiH Đorđe Radanović izjavio je da je sarajevsko naselje Grbavica, koje je bilo pod opsadom od 1992. do 1995. godine, bolna rana srpskog naroda.
– Grbavica je od 1992. godine bila sa svih strana opkoljena muslimanskom teritorijom. Ljudi sa Grbavice su imali samo jedan izlaz, a to je bilo preko Vraca da bi mogli da dođu do Pala – rekao je Radanović.
On je istakao da je „Grbavica bila pakao tokom tri i po godine rata“.
– Ako je postojalo najgore mjesto za život na svijetu od 1992. do 1995. godine to je bila Grbavica, gdje su snajperima ubijana i djeca – rekao je Radanović.
On kaže da su, osim Grbavice, pod opsadom bili i Ilijaš, Vogošća, Ilidža i Hadžići, jer su ove četiri srpske opštine imale samo jedan izlaz na srpsku teritoriju.
Radanović dodaje da su pod opsadom bili i Nedžarići.
On je naveo da je na početku rata svaki narod ostao na svome u naseljima u kojima je bio većina, dodajući da su Srbi imali zemljište u i oko Sarajeva, dok je užio dio centra Sarajeva bio muslimanski.
– Zapadni dio Sarajeva je bio većinski srpski, a to su Ilijaš, dobar dio Ilidže, zatim Vogošća. Na oko 70 odsto teritorije opštine Stari Grad bila su većinski srpska naselja, a sa južnog dijela Vraca, Grbavica i današnje Istočno Novo Sarajevo. Tu su Srbi živjeli vijekovima – rekao je Radanović.
On je istakao da je koncept da je Sarajevo bio grad pod opsadom neodrživ, jer je odnos snaga bio tri na prema jedan u korist Bošnjaka.
Radanović je rekao da su muslimani u Sarajevu tokom rata imali hranu od različitih donacija, gas im je nesmetano dostavljan, snabdijevanje vode je bilo uredno, a svu pomoć koju su dobijali u naoružanju su dobijali ilegalno, s obzirom da je na snazi bila zabrana uvoza oružja u BiH.
