Trinaestog jula 1943. godine okončana je prva faza čuvene tenkovske bitke kod Kurska, koju je dobila Sovjetska armija, a poslije koje Njemačka prelazi u stalno povlačenje.
Bitka kod Kurska najveći je tenkovski okršaja u istoriji ratova – učestovalo je oko 6.000 tenkova sa obje strane.
Nijemci su angažovali 50 divizija, od kojih 14 oklopnih i dvije motorizovane, ali su pretrpjeli poraz – uključujući gubitak 2.900 tenkova – od koga se nisu oporavili.
Tokom borbi Nijemci su, uz gotovo sve tenkove, izgubili pola miliona vojnika, a 30 njihovih divizija izbačeno je iz stroja.
Najžešće borbe vođene su oko sela Prohorovke.
Namjera njemačkih kopnenih snaga (Vermahta) bila je razbijanje centralnog dijela Istočnog fronta, a zatim da s juga obuhvate Moskvu i nanesu odlučujući udarac Crvenoj armiji.
Njemačka ofanziva počela je 5. jula pod tajnim nazivom „Citadela“ (njemački – tvrđava).
U bici je sa njemačke strane angažovano 50 divizija (od kojih 34 pješadijske, 14 oklopnih i dvije motorizovane) – ukupne jačine oko 900.000 vojnika, 2.700 tenkova i samohodnih i jurišnih topova, 10.000 artiljerijskih i minobacačkih cijevi, uz podršku oko 2.000 aviona.
Sa sovjetske strane angažovano je 12 armija (od kojih dvije oklopne). Sovjeti su imali izvjesnu brojčanu prednost u ljudstvu i naoružanju – 20.000 topova i minobacača, 920 raketnih bacača (kaćuša), 3.600 tenkova, uz podršku 2.400 aviona.
Uprkos većim gubicima, sovjetske snage izvele su uspješan kontranapad i do 23. avgusta Nijemci su bili poraženi.
Iz stroja im je izbačeno do 500.000 vojnika od toga oko 60.000 poginulih i oko 150.000 ranjenih.
Pobjedom Crvene armije u ovoj bici, inicijativa na Istočnom frontu prešla je na sovjetsku stranu.
