Piše: Rajko Vasić
Sitnošićarstvo je tipični srpski poturički mentalitet. I mentalitet verifikovanih poturica. To je filozofija zarobljene nemoći sitnog egzistencijalizma. Njeni areali su sokaci. Ništa izvan.
Danas je neki sarajčaršijski junak izjavio da Dodik Amerikancima odaje planove Rusa. Pa su Ameri skinuli sankcije.
Sitnošićarci u Srpskoj, opozicionari, objašnjavaju da je Dodik dao litijum u Semberiji… Šta litijum, dao je Republiku Srpsku, samo da ima žiro račun.
Dakle, identična je optika sarajske ćaršije i srpske lažno pantransverzalne zapadološke opozicije.
Na sreću, većina Srba, ovdje, ne doji se sitnošićarstvom. Inače nas ne bi trideset hiljada dalo živote za Republiku Srpsku. I ne bi danas imali Republiku Srpsku.
Sa svim ovim što se događa Republici Srpskoj, treba postaviti i neka pitanja:
- Da li je iko ozbiljno slušao Vensa i Trampa, kada su govorili o američkom odnosu prema državama?
- Da li je moguća trgovina jednog džina i jedne mrvice?
- Da li je nekom sitnicom koja je u Republici Srpskoj, moguće kupiti promjenu politike velike sile?
- Kako se može ulaskom u NATO objašnjavati „prodaja“ Republike Srpske, kad je Amerika latentno protiv NATO strukture i povlači snage iz nekih zemalja, tu, u okruženju?
- Da li je moguće sitnjarstvom, sitnoguzičenjem, muvom u guzici, objašnjavati velike tektonske promjene u geopolitici i novom rasporedu velikih sila?
- Da li se može detektovati da je Republika Srpska boreći se za sebe, za dejtonsku poziciju, za samostalnost na temeljima Ustava BiH, došla do promjene odnosa SAD prema njoj, da je opozicija u Srpskoj, boreći se protiv takve politike Srpske, ostala popišana, da je Sarajevo, boreći se za unitarističko poništavanje Srpske i Srba, ispalo iz kolosijeka, već kod Podlugova?
- Da li se može razlučiti politika, orijentacija, opstanak Republke Srpske od Milorada Dodika?
- Da li je moguće shvatiti da se „mrskog“ Dodika, i svakog drugog Dodika, mora pobijediti na izborima?
- Da li opozicija Republike Srpske može da shvati da prodajom svojih priglupih izjava i nastupa, optuživanjem vlasti za sve, bježanjem od političkog nacionalnog programa, i od Srba, nikada ništa neće postići?
- Da li će se, konačno, shvatiti, da i mali, skoro nevidljivi narodi, moraju da razumiju tok vremena i da se u skladu sa svojim moćnostima, uklope u tu kompoziciju?
Golo podaništvo, predaja, izmećarstvo, koje u BiH praktikuju poturice, nakon toliko vremena, nije ih nikud odvelo.
Oni danas ne znače ništa ni u Briselu, ni u Moskvi, ni u Pekingu, ni u Vašingtonu.
Ne bi značili ništa ni u Sarajevu, da se, nekom magijom, sutra vrate Srbi i Hrvati.
Srbi i Republika Srpska rano su shvatili tok vremena, iako je bio protiv njih, krvav i krvoločan.
I zato su opstali.
