Piše: Rajko Vasić
Republika Srpska nije velika i moćna zemlja, sa sto miliona stanovnika, velikom ekonomijom i rezervama zlata, pa da može sebi dozvoliti cirkus u parlamentu. Jer zemljom vlada druga unutrašnja mašinerija moći i bogatstva.
Republika Srpska nema ništa osim Narodnu skupštinu i Ustav.
U tim većim zemljama, gdje se cirkusuje po parlamentu, moćni vladaoci iz sjene i produkuju takvo devastiranje zakonodavnog nukleusa. Tako se kriju njihove poluge moći.
Ovdje, pak, u Republici Srpskoj, devastacija Narodne skupštine, znači nestanak Republike Srpske.
Sarajmuslimani nam otimaju imovinu, Srpski idiotidi uništavaju parlament. Tandem zla.
Mnogi je marginalac prodefilovao Narodnom skupštinom. To je počelo još tokom rata.
Oni koji četiri decenije nisu nigdje, ni u kafani, progovorili više od dvije uzastopne rečenice, dočepali su se govornice i televizije.
Danas se Narodna skupština koristi savremenije:
- Ona je zamjena za stranačku organizaciju koju nemaju ili ne mogu da izgrade. Jednostavno, nisu stranka, grupa, lider, za privlačenje dovoljno ljudi za organizaciju. U tome im pomaže televizijski prenos i prosrali.
- Budalasanje u Narodnoj skupštini zamjenjuje stranačke kontakte sa biračima.
- Terorisanje Narodne skupštine služi kao poligon, tacna za samoponude uzranim zapadašima. Samo što nisu počeli da skidaju gaće i pokazuju svoje podatne guzice.
- Služi za pravljenje incidenata koji će, na izborima, poslužiti kao opravdanje za izborne manipulacije. On je postao poznat, jebi ga.
- Služi za liječenje marginalnih, pokrajnih, proivincijalnih, umno dekapacitiranih bolesnika. Koji u tom mandatu ili dva, doživljava opšte pročišćenje uma. Raskrstio je sa svojom nebitnošću i postao ništa.
- Narodna skupština služi za laži. Za koje treba da se ide u zatvor.
Temeljno pitanje: Ko je od cirkusanata, ćorkana, malih majmunčića, uspio u politici? Niko.
To nije put za to. To je put da od sebe praviš budalu. Kao u kafani, samo sa više publike.
Ima stranaka koje su počele sa dva narodna poslanika pa dolazili i do blizu četrdeset, ali nikada, za toliko mandata od rata, nisu imali male životinje u poslaničkim klupama. Uvijek su se držali parlamentarne ozbiljnosti i važnosti.
Kratka priča: Kad se druže dijete i majmunčić, dijete počne da oponaša majmunčića, a majmunčić ne može da oponaša dijete, da govori i slično. Zato što mu je glava prazna.
Nije budala, nego nema pameti. Ali, i ne pokušava da se predstavi kao budala.
