Salkić treba da odgovori i na pitanje šta će ratna zastava na kući u Zvorniku, uz dodatno pitanje zašto na kući stoji natpis „Vila nožina“, uz propratne ispisane riječi na arapskom jeziku.
Piše: Milorad Gutalj
BiH je jedinstvena zemlja u svijetu u kojoj jedna polovina želi protektorat, a druga polovina slobodu odbacujući svaku pomisao da stranci treba da donose i uređuju zakone u ovoj zemlji.
BiH je jedinstvena u svijetu i po obilježavanju istorijskih praznika jer u zajedničkim institucijama nema dogovora koji bi datum bio povoljan i prihvaćen za zajedničko obilježavanje nekog praznika i u Republici Srpskoj i u Federaciji BiH.
BiH je jedinstvena i po tome što nema svoju, nego koristi nametnutu zastavu, koju Srbi ne doživljavaju kao svoju.
Najnovija ponašanja Bošnjaka ide u pravcu da im se počela više dopadati zastava iz ratnog perioda, pa je sve više upotrebljavaju od nametnute.
Upotrebljavaju je, nažalost, u mjestima Republike Srpske u kojima revoltiraju srpski narod i namjerno podižu tenzije, što je sa bošnjačke strane potpuno nerazumno.
Razvijanje ratne zastave u Banjaluci na dan održavanja ZAVNOBiH-a, sa kojim Bošnjaci, sa istorijske tačke gledano, nemaju mnogo zajedničkog jer su u dane održavanja ZAVNOBiH-a i AVNOJ-a bili u većini na suprotnoj strani, odnosno u ustaškim redovina Nezavisne Države Hrvatske.
Zastava je simbol naroda i države pod čijim bojama se doživljava sloboda, ekonomski razvoj, veseli se uspjesima i na sportskim terenima, rađa i prirodno umire, ali zastava nikako ne služi da se njom izazivaju inat, provokacije i loše poruke, koje se upućuju drugom narodu.
Tako se desilo u Banjaluci, tako se dešava u Zvorniku, dok su u Srebrenici, kako je to već rečeno, zloupotrebljena djeca da nose ratne zastave.
Ako jedan narod, ovog puta srpski, ne obilježava praznik, zašto drugi narod, odnosno bošnjački, ide baš na taj dan u „jezgro“ drugog naroda i vitla zastavama, još ratnim koje više nisu u upotrebi.
Na ovo pitanje trebalo bi da odgovori visokopozicionirani funkcioner SDA Ramiz Salkić koji pita „kada će vlast u Srpskoj prestati da progoni građane BiH koji na taj način (misli na isticanje ratne zastave u Banjaluci) izražavaju poštovanje i ljubav prema BiH“.
Ali, nažalost, Salkić posmatra jednostrano BiH, ne dovodeći u pitanje „poštovanje i ljubav Bošnjaka prema BiH“, ali dovodi u pitanje ljubav i poštovanje građana Republike Srpske prema Republici Srpskoj.
Građani ne mogu imati „poštovanje i ljubav“ prema Salkićevoj BiH, jer je njima zabranjeno isticanje zastave Republike Srpske na teritoriji Federacije. Ima više tih primjera, ali izdvajamo samo onaj u Živinicama kada je autobus sa građanima Srpske, koji su imali zastavu Srpske, zaustavljen uz napomenu da dalje neće moći putovati kroz Federaciju dok ne uklone srpsku trobojku, navodno, time uznemiravaju građane Federacije.
Ili „slučaj Konjic“, kada je skinuta zastava Republike Srpske sa crkve posvećene Svetom Vasiliju Ostroškom u Konjicu. Salkić u ovim slučajevima nije reagovao niti to od njega treba očekivati.
Salkić treba da odgovori i na pitanje šta će ratna zastava na kući u Zvorniku, uz dodatno pitanje zašto na kući stoji natpis „Vila nožina“, uz propratne ispisane riječi na arapskom jeziku.
Ima li većeg uznemirivanja građana od natpisa koji asocira na nož ili „Handžar diviziju“ formiranu u ustaškoj tvorevini, koja je žarila, palila i progonila srpsko stanovništvo.
Ima li Salkić odgovor što njegova voljena BiH želi protektorat, što nema praznik koji bi narodi i Republike Srpske i Federacije zajedno obilježavali, a ima nametnutu zastavu, koju izgleda i u Federaciji odbacuju. Da li je Bosna ovakvim ponašanjem i za Salkića izgubljena?
Od Salkića ne treba očekivati odgovor po ovim pitanjima, jer je sa njim nemoguć bilo kakav dogovor koji se odnosi na poštivanje drugog i drugačijeg.
Umjesto Sakićevog odgovora, najbolji komentar dao je predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske, ističući da pomenuta „zastava nije u trenutnoj upotrebi ni u BiH ni u Federaciji“, dodavši da, „kao što se mi ne bunimo da je vi koristite u Federaciji BiH, tako ćemo i mi da koristimo grb Nemanjića u Republici Srpskoj“.
Treba dodati da Srbi, poštujući svoje i tuđe, nikada sa grbom Nemanjića neće otići u Sarajevo ili Zenicu. To je srpska svetinja koja zaslužuje poštovanje, a ne za izazivanje netrpeljivosti ili provokacija na području bošnjačke enklave.
