Bivši diplomata Vladislav Jovanović izjavio je da su poruke predsjednika Republike Srpske i Srbije Milorada Dodika i Aleksandra Vučića o posljedicama eventualnog donošenja rezolucije o Srebrenici u UN, demonstracija srpskog jedinstva, ali i upozorenje onima koji su se ujedinili u najmeri totalnog anatemisanja srpskog naroda da time mogu ugroziti zajednički život u BiH.
– Odluka i stavovi oba predsjednika su logični. Ako ne bi bili takvi, postavilo bi se pitanje šta bi bila alternativa? A to bi značilo prihvatanje tih zlonamernih optužbi i žiga „genocidnosti“, sa svim posljedicama koje može da ima u predstojećim godinama – izjavio je Jovanović za Srnu.
On je naveo da su poruke koje su Dodik i Vučić uputili sinoć nakon sastanka zvaničnika Srbije i Srpske u Beogradu, demonstracija jedinstva srpskog naroda i obje srpske narodne cjeline, ali istovremeno i opomena za one koji su se ujedinili protiv Srba da bi rješavanje tog procesa preko Generalne skupštine UN moglo da izazove posljedice koje bi bilo teško predvidjeti.
– To je posljednja opomena i upozorenje da se ne igra sa sudbinama naroda i ljudi, nego da se stvari posmatraju u okviru normalnog prosuđivanja, a naročito da se ne vrši nasrtaj na perspektivu zajedničkog života sva tri naroda u BiH – ukazao je Jovanović.
On je ocijenio da narodi u BiH mogu da žive onako kako je Dejtonskim mirovnim sporazumom uređeno, ne samo u miru, već i u saradnji u okviru entitetskih institucija.
– Ali, pošto se to očigledno napušta još od početka primjene Dejtonskog sporazuma, pristupa se njegovoj neprekidnoj reviziji od svih takozvanih visokih predstavnika međunarodne zajednice u BiH. Onda je to smrtni udarac, ne samo za Dejtonski sporazum, nego i za mir poslije ratova, koji je teškom mukom uspostavljen – rekao je Jovanović.
On je istakao da je opasno kockati se tim mirom sa bilo koje strane i da to može da odvede u nove nepredvidive neprilike.
– To što određeni bošnjački vrhovi priželjkuju upravo tu vrstu totalnog anatemisanja i pritiska na Republiku Srpsku, a time i na cijeli srpski narod, uopšte nije doprinos zajedničkom životu, nego naprotiv – najopasniji način da se taj zajednički život ne ostvari i čak možda i dovede u pitanje – upozorio je Jovanović.
On je ocijenio da su srpski narod i obje srpske državne jedinice stavljene pred nemoguć zadatak, da im se prijeti praktično izgnanstvom iz civilizovanog svijeta, sa svim posljedicama koje to može da ima.
Jovanović je rekao da je politika Zapada da se srpskom narodu, koji je još na početku sukoba u bivšoj Jugoslaviji bio anatemisan kao „žrtveni jarac“, sada kao jedinom u svijetu stavi „žig genocidnosti“ i tako izoluje od drugih.
– Jednu takvu orkestraciju, ne samo mržnje, nego i podvala i sramnih optuživanja, ne može prihvatiti nijedan narod – dodao je Jovanović.
On je istakao da se to čini na osnovu veoma problematičnih dešavanja iz prošlosti, a u vezi sa osnivanjem problematičnog ad hok Haškog tribunala i njegovog usredsređivanja samo na „srpsku stvar“, dok su stvari drugih bile potpuno zanemarene ili je bilo samo poneko suđenje reda radi, pa su nekog osudili, ali kasnije ubrzo oslobađali.
Na pitanje da li, u slučaju da takva rezolucija „prođe“, sutra mogu, na primjer, Srbija ili Rusija da zatraže sličan akt po pitanju Turske, Njemačke, Velike Britanije ili Amerike, Jovanović je rekao da sve to može, ali da je sigurno da bi to moglo da donese nove probleme u međunarodnim odnosima i da „zavrti“ jedan točak koji ko zna gdje bi stigao.
On je ukazao da su mnogi zločini sprovođeni prije svega od velikih zapadnih sila u svim ratovima koji su vođeni nakon Drugog svjetskog rata, a da su milioni ljudi stradali zbog osvajačkih ratova istih tih sila u proteklim vijekovima kada su vršeni masovni genocidi na različitim kontinentima.
Jovanović je naveo primjer Turske, koja je počinila pravi genocid nad 1,5 miliona Jermena, koji je prihvaćen od 20 zemalja upravo na Zapadu, ali i u Rusiji.
On je ukazao i na ponašanje Turske prema Kurdima, te ocijenio da Turska nije najbolji kandidat koji treba da „podigne ruku“ za navodni genocid u Srebrenici, kao ni Njemačka, ali ni razne druge zemlje Zapada koje su pune kolonijalnih povreda i morala i zakona.
