Jedan od najvećih svjetskih osvajača i vojskovođa, car Napoleon Prvi Bonaparta (1769-1821), rođen je 15. avgusta 1769. godine.
Prvi put se istakao 1793. godine u borbi protiv Engleza kod Tulona, kad je u 24. godini postao general. U Italiji je 1796. i 1797. godine potukao vojsku Austrije, a 1797. ukinuo Mletačku republiku.
Poslije pohoda na Egipat, po povratku u Francusku je, koristeći nezadovoljstvo vladavinom Direktorijuma, u novembru 1799. godine državnim udarom zaveo režim konzulstva, uzevši neograničenu vlast kao prvi konzul, a od 1802. i kao doživotni konzul.
Reformisao je administraciju, prosvjetu, finansije i sudstvo, dao Francuskoj nov krivični i građanski zakonik, zaključio konkordat s papom Pijem Sedmim i privremeno suzbio aspiracije Velike Britanije i Austrije.
Koristeći uspjehe, 1804. godine se proglasio carem, nastavio osvajanja i zaveo apsolutističku vladavinu. Pobjedama 1805. godine nad Austrijancima kod Ulma i rusko-austrijskom vojskom kod Austerlica, primorao je Austriju na mir, a 1806. je zaratio sa Prusima i potukao ih kod Jene i Auerštata.
Pokušavajući da pokori cijelu Evropu, 1812. godine Napoleon se odlučuje na invaziju na Rusiju. Poraz koji je tada doživio označio je početak njegovog kraja, a moć Francuske, iscrpljene ratovima i privrednom krizom, slomljena je porazom 1813. godine kod Lajpciga.
Saveznici su ušli u Pariz krajem marta 1814. godine, a Napoleon je abdicirao i prognan je na sredozemno ostrvo Elba. Odatle se vratio u Pariz u martu 1815. godine, ali je već u junu konačno potučen kod Vaterloa i ponovo prognan, ovoga puta na ostrvo Sveta Jelena u Atlantskom okeanu, na kojem je i umro 1821.
