Velika narodna skupština srpskog naroda u Crnoj Gori, poznatija kao Podgorička skupština, donijela je 26. novembra 1918. godine odluku o ujedinjenju sa Kraljevinom Srbijom, što je bio uvod u proglašenje Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca (SHS).
Preliminarno jugoslovensko kraljevstvo nastalo je 1918. godine kao Kraljevina SHS spajanjem Kraljevine Srbije, pobjednice u Prvom svjetskom ratu, i privremene Države Slovenaca, Hrvata i Srba, koja je nastala na teritorijama bivše Austrougarske, obuhvatajući današnje područje BiH i veći dio današnje Hrvatske i Slovenije, te Banata, Bačke i Baranje.
Kraljevina Crna Gora je proglasila ujedinjenje sa Srbijom, dok je Vardarska Makedonija već bila dio Srbije prije ujedinjenja.
Na čelu države nalazila se dinastija Karađorđević, koja je prethodno vladala Kraljevinom Srbijom pod Petrom Prvim od 1903. godine (poslije Majskog prevrata).
Petar Prvi je postao prvi kralj Kraljevine SHS i vladao je do svoje smrti 1921. godine. Naslijedio ga je sin Aleksandar Prvi, koji je bio regent.
Aleksandar Prvi, poznat i kao Ujedinitelj, Kraljevinu SHS preimenovao je u Kraljevina Jugoslavija 1929. godine. Na njega je u Marselju 1934. godine izvršio atentat Vlado Černozemski, član Unutrašnje makedonske revolucionarne organizacije (VMRO).
Kruna je prešla na njegovog jedanaestogodišnjeg sina Petra Drugog. Aleksandrov rođak Pavle vladao je kao princ regent do 1941. godine, kada je Petar Drugi postao punoljetan.
Kraljevska porodica prebjegla je u London u aprilu 1941. godine, nakon što su zemlju napale sile Osovine.
U Londonu je uspostavljena kraljevska vlada u egzilu koju je priznala Velika Britanija, a kasnije i svi saveznici.
Kralj je 1944. godine, nakon pritiska britanskog premijera Vinstona Čerčila, priznao vladu Demokratske Federativne Jugoslavije kao legitimnu.
Ovo je ustanovljeno 2. novembra, nakon potpisivanja Viškog sporazuma između Ivana Šubašića (u ime Kraljevine) i Josipa Broza Tita (u ime jugoslovenskih partizana), a bez učešća Srba, koji su stvari i stvorili prvu Jugoslaviju.
