Piše: Rajko Vasić
A ima najsjajniji nacionalni biljeg u novijoj srpskoj istoriji.
Sada je vrijeme konačnog gašenja svjetla za SDS i PDP.
Dobro, PDP nije propao, on je stvoren kao propast.
U SDS-u propast niko nije analizirao. To je trebalo učiniti prije 2006, prije lizanja sa PDP-om na nagovor Zapada.
Sada je kasno i to postaje stvar eksternih hroničara. Mjestimično će da navode razne razloge.
- Oteli nam Karadžića i uhapsili;
- Smjenjivali i hapsili funkcionere;
- SNSD preuzeo naš vokabular…
Stranka ne može da sudbinski zavisi od svog lidera.
A borba Zapada, i Saraj-Čadora, bila je borba protiv Republike Srpske. Kao što je i sada. I to je trebalo iskoristiti za odbranu Republike Srpske, a ne funkcionera.
SNSD je od prvog dana u svom programu imao „Dva entiteta i tri konstitutivna naroda“. I toga se i danas drži. Držao se i 2005. Ništa nije preuzeo. Ne može se optuživati SNSD za preuzimanje programa, jer program SDS-a nikada nije bio Program samostalnosti. To je uvijek bio program unutar BiH.
Dakle, SDS nije bio nacionalna stranka. Nacionalno je bilo rukovodstvo. Nacionalni su bili borci Vojske Republike Srpske, koji nisu bili članovi SDS-a, ali su glasali za SDS.
Stranačka terenska mašinerija SDS-a ni vidjela nacionalnog nije. Oni su svatili vlast kao svoj šićar, svoj uzlet, svoju pljačku, svoju ekonomiju… Rukovodstvo to nije moglo da drži pod tehnološkom kontrolom, kao političku stranku. Ne može se baviti državnim i stranačkim poslovima, istovremeno.
Kada je otišao Karadžić, zadnja šansa je bila Biljana Plavšić. Zadnja nacionalna šansa. Ali su je odbacili bizmismeni i šićardžije, uz svesrdnu pomoć beogradske Udbe. Da Biljana Plavšić nije bila nacionalna, nikada je ne bi poslali u Hag.
Oni što su iz SDS-a otišli sa njom, takođe nisu bili nacionalni.
Pa su i sljedeća rukovodstva SDS-a odustala od nacionalnog i počeli da se ponašaju kao njihova lokalna i regionalna mašinerija. Trguj svime. Sve je buvljak, od Srebrenice do Vojske. Tako je došlo do Probosića. I to je bio kraj.
Struktura političke stranke mora, od vrha do dna, da počiva na političkim akterima. Odže ne idu u crkvu. Fudbal ne igraju košarkaši. Bez toga, politička stranka se pretvara u interesni konglomerat.
SDS je to od početka bio, konglomerat koji počiva na narodnom pokretu. Koristi ga. U početku to dobro ide, a kasnije nastaje katastrofa.
Nacija mora da ima političke stranke, na tehnološkom a ne na deklarativnom i induktivnom postolju.
Bez stranaka nema države.
Bez države nema opstanka nacije.
