Irski pisac Džejms Džojs (1882-1941), jedan od najvećih književnika u 20. vijeku koji je eksperimentima u narativnoj tehnici i strukturi romana, te primjenom toka svijesti i inovatorskim odnosom prema jeziku dao nov pravac modernoj književnosti, umro je 13. januara 1941. godine.
Počeo je kao buntovnik protiv zatucanosti i uskogrudosti irske sredine, a istoriju, žitelje i topografiju Dablina učinio je središnjom temom svog djela.
U romanu „Uliks“ (Odisej), najpoznatijem svom djelu, Džojs je na 700 stranica opisao jedan dablinski dan svog junaka.
Prema jednom književnom kritičaru: „Na vješt i katkad neprimjetan način, lica i događaji paralelni su onima u Homerovoj ‘Odiseji’, čiji se gotovo svaki detalj može naći u ‘Uliksu’“.
Taj humorni, vitalni i robusni roman označio je revoluciju epskog oblika i uticao na razvoj književnosti 20. vijeka.
Ostala Džojs djela su romani „Portret umjetnika u mladosti“ i „Fineganovo bdjenje“, zbirka pjesama „Kamerna muzika“, zbirka pripovjedaka „Dablinci“, te drama „Izgnanici“.
