Pomoćnik ministra za kulturu Republike Srpske Tanja Đaković najavila je danas da će u Hašanima, rodnom mjestu književnika Branka Ćopića, uskoro biti realizovan projekat učionice na otvorenom.
Đakovićeva, koja je danas prisustvovala manifestaciji „Ćopićevim stazama djetinjstva“, rekla je da je 80.000 KM obezbijedilo Ministarstvo kulture i informisanja Srbije.
– Učenici iz Republike Srpske, ali i Srbije i okruženja, imaće mogućnost da na drugačiji način u književnikovom rodnom mjestu dožive likove o kojima je Ćopić pisao i koje smo kroz njegova djela upoznali – izjavila je ona.
Đakovićeva je navela da gotovo da ne postoji pisac koji je toliko volio svoj rodni kraj i o njemu toliko pisao kao Ćopić o svojim Hašanima.
– Izuzetno smo ponosni što smo sredstvima Vlade Republike Srpske obnovili rodnu kuću našeg omiljenog pisca iz djetinjstva kao dio projekta „Revitalizacija rodnog mjesta Branka Ćopića“. Obnovom kuće i uređenjem dvorišta završene su dvije faze projekta, a uskoro će početi i treća, koju realizujemo sa Ministarstvom kulture i informisanja Srbije – rekla je Đakovićeva.
Ona je istakla da je završen idejni i glavni projekat za treću fazu projekta učionice na otvorenom.
Načelnik opštine Mladen Kljajić rekao je da su institucije Republike Srpske pomogle obnovu rodne kuće Branka Ćopića i spomen-škole, te izgradnju mlina djeda Triše.
– Zoning planom je predviđeno povezivanje ovih cjelina, što će dopinijeti da zažive Hašani, ali i opština Krupa na Uni – naveo je Kljajić.
Kod rodne kuće Branka Ćopića u Hašanima danas su na život i djelo velikog srpskog pisca podsjetili glumac Srećko Marčeta i učenici Osnovne škole „Branko Ćopić“.
Na bistu kod spomen-škole položen je vijenac.
Manifestcija „Ćopićevim stazama djetinjstva“ obilježava se na Miholjdan, krsnu slavu Ćopića.
Branko Ćopić rođen je 1. januara 1915. godine u Hašanima, a 26. marta 1984. godine izvršio je samoubistvo skočivši sa mosta na Savi u Beogradu.
Prvu književnu nagradu dobio je 1938. godine od Akademije sedam umjetnosti za kratku priču, 1939. godine dobio je Rakićevu nagradu, a zatim i nagradu Srpske kraljevske akademije 1940. godine.
Njegova antologijska zbirka pripovjedaka „Bašta sljezove boje“ osvojila je Njegoševu nagradu 1972. godine, a NIN-ovu nagradu za najbolji roman dobio je 1958. godine za roman „Ne tuguj, bronzana stražo“.
Od 1968. godine bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti.
