U Evropi je smanjen broj osoba sa Daunovim sindromom, a ljekari navode da je razlog tome „prenatalna dijagnostika“, odnosno pretraživanja koja se rade tokom trudnoće i abortusi.
Tokom 2015. godine u EVropi je živjelo oko 419.000 ljudi sa Daunovim sindromom.
Na 10.000 novorođenih bilo je, prosječno, 5,7 slučajeva ovog sindroma, ali je taj broj u kontinuiRanom padu.
„Prenatalna dijagnostika“ obuhvata niz pretraga koje se obavljaju u trudnoći, a služe za procjenu zdravstvenog stanja ploda.
Mnoge žene kad saznaju za oštećenja ploda odluče da pobace dijete.
Takvu, za mnoge moralno nedopustivu odluku, roditelji najčešće opravdavaju brigom o djetetu koje ne bi imalo mogućnosti da živi „normalan“ život, navode naučni portali.
Sa praksom abortiranja djece sa genetskim poremećajima najdalje su otišli na Islandu.
U toj zemlji više od 80 odsto trudnica podvrgava se prenatalnoj dijagnostici, a ukoliko otkriju oštećenja ploda gotovo sve odlučuju da prekinu trudnoću.
Zakon na Islandu dopušta abaortus i nakon 16. sedmica trudnoće ukoliko nerođeno dijete ima Daunov ili neki sličan sindrom.
Simptomi Daunovog sindroma znaju varirati od blagih do teških. Obično je mentalni i fizički razvoj osoba sa ovim sindromom sporiji u odnosu na osobe koje od njega ne boluju.
Mentalna retardacija je invaliditet koji ograničava intelektualne sposobnosti i razvoj prilagođavajućih ponašanja. Većina osoba sa Daunovim sindromom imaju koeficijent inteligencije koji spada u blagi do srednje teški raspon mentalne retardacije.
Kod takvih ljudi razvoj jezičkih i motoričkih vještina je otežan.
Neki od čestih fizičkih znakova Daunovog sindroma su: spljošteno lice sa rastućim nagibom prema oku, kratak vrat i abnormalno oblikovane ušne školjk, duboka brazda na dlanu, bijele tačke na šarenici oka, male ruke i stopala…
