Jedan od najvećih pripovjedača i književnih klasika Onore de Balzak (1799-1850) rođen je 20. maja 1799. godine.
Mnogi smatraju da je preminuo usljed prekomjernog konzumiranja kafe, koju je pio u neograničenim količinima kako bi ostao što više budan tokom pisanja.
Balzak je za relativno kratko vrijeme stvaralaštva (dvadesetak godina plodnog rada) napisao veliki broj romana i priča pod zajedničkim nazivom „Ljudska komedija“, u kojima je opisivao likove iz najrazličitijih slojeva društva 19. vijeka u Francuskoj i Evropi.
Balzak je volio novac i slavu, što je, prema sopstvenom priznanju, bio njegov osnovni motiv za pisanje. Bavio se temama za koje je vjerovao da su popularne i da će interesovati čitaoce.
Često je pisao i po 16 časova dnevno, uz svijeću, ne bi li što prije objavio svoje djelo. Nije posvećivao neku naročitu pažnju frazama, slikama i nijansama stilskog savršenstva.
Izražavao se često poput najbanalnijih pisaca takozvane narodne literature.
Zbog toga, jedan broj njegovih knjiga i pripovjedaka ostavlja utisak nedovršenosti i neurednosti, ima grešaka u tekstu, a pojedini dijelovi su površni ili nedovršeni.
Ipak, Balzak je jedan od najvećih pripovjedača svih vremena, a mnogi književni kritičari stavljaju ga „rame uz rame“ sa Lavom Nikolajevičem Tolstojom, Fjodorom Mihailovičem Dostojevskim i Čarlsom Dikensom.
Balzak je ulazio u različite poslovne poduhvate koji su mu, umjesto zarade, donosili samo gubitke i dugove. Propao je u poslu sa štamparijom. Nakon tog finansijskog sloma, dugovi će ga pratiti čitav život.
Često je pisao samo da bi vratio dugove, trkajući se sa rokovima i nastojeći da preda romane izdavaču kako bi od novca platio rate duga.
Svom prezimenu dodao je plemićko „de“ 1830. godine. Od tada se potpisivao kao Onore de Balzak.
Balzak se smatra prethodnicom književnog realizma, jer je upotrebljavao detalje, naročito objekata, za ilustraciju života svojih likova.
Među najpoznatijim Balzakovim djelima su romani: „Čiča Gorio“, „Izgubljene iluzije“, „Sjaj i bijeda kurtizana“, „Mračna afera“, „Šarginska koža“, „Evgenija Grande“ i „Rođak Pons“.
