Nelegalni referendum muslimansko-hrvatske koalicije u BiH, ubistvo srpskog svata na Baščaršiji, potom agresija i napadi hrvatske vojske na Srbe u Kupresu, Sijekovcu, te selu Ravno, bili su neki od prvih detonatora krvavog građanskog rata u BiH.
Sjećati se i praštati možemo, ali nećemo i ne želimo da zaboravimo nijednu nepravdu nanesenu srpskom rodu, ističe gradonačelnik Istočnog Sarajeva Ljubiša Ćosić.
– U tom kontekstu ide i ono što danas radimo – blagovremeno je predloženo da se 16. mart definiše kao datum od republičkog značaja za Republiku Srpsku, kao dan egzodusa sarajevskih Srba – napominje Ćosić za Srnu.
Iduće godine, najavljuje on, biće obilježeno 30 godina od osnivanja grada Srpsko Sarajevo. Ćosić podsjeća da je Zakon o Srpskom gradu Sarajevu u vrijeme neposredne ratne opasnosti donesen 1993. godine.
– Ako je već moralo neminovno da dođe do tog ratnog sukoba, smatram da srpski narod treba da bude ponosan na svoju ulogu u tom teškom vremenu, kada su sarajevski Srbi doživjeli velika stradanja – naglašava Ćosić.
Republika Srpska, navodi on, nastala je kao republika koja ima sve odlike državnosti i koja efikasno funkcioniše zahvaljujući ključnim institucijama – Narodnoj skupštini, Vladi i Predsjedniku Republike, i pruža sasvim solidne uslove za normalan i bezbjedan život i rad svojih građana.
Šarović: Mart i april 1992. godine bili tragični mjeseci
Mirko Šarović, predjsednik SDS-a, poslanik u Parlamentarnoj skupštini BiH i jedan od nekadašnjih institucionalnih osnivača Srpskog Sarajeva, navodi za Srnu da su mart i april 1992. godine bili tragični mjeseci u kojima je započelo neviđeno stradanje i progon srpskog naroda u Sarajevu, koje je tada palo pod muslimansku vlast.
On je podsjetio na ubistvo srpskog svata na Baščaršiji 1. marta 1992. godine, kao i na 1. april 2004. godine, na brutalni napad SFOR-a na svešteničku porodicu Starovlah na Palama.
– Sve su to bili događaji koji su imali uticaj na bezbjednosno stanje i međunacionalne odnose u tadašnjoj BiH, iako niko od nas nije vjerovao da će se dogoditi taj nesrećni rat, jer sam bio direktni svjedok tih događaja – napominje Šarović.
On napominje da je zločin nad Starovlasima bio nezapamćena tortura međunacionalnih vojnih snaga nad nevinim pripadnicima srpskog naroda.
– To je bila velika nepravda i crna mrlja na licu i duši onih koji su u BiH došli da navodno promovišu mir, a činili su zločine nad Srbima, uz uvjerenje da su bezgrešni i da ih pravda nikada neće stići – ističe Šarović.
On poručuje da „vjerujući srpski narod nikada neće orpstiti SFOR-u i UN bezočni i kriminlni atak na svešteničku porodicu Starovlah, bez sudskog epiloga“.
Tuševljak: Paravojnim jedinicama priznato pravo učešća u ratu od aprila 1991. godine
Inspektor u MUP-u Republike Srpske Simo Tuševljak, stručnjak za oblast istraživanja ratnih zločina, stalno upozorava na skandaloznu činjenicu da je pripadnicima tzv. „patriotske lige“, „zelenih beretki“ i drugih paravojnih jedinica pod kontrolom muslimanskih vlasti u Sarajevu priznato pravo učešća u ratu od aprila 1991. godine, iako je BiH tada bila u sastavu bivše Jugoslavije.
– Jasno je da su se oni već tada spremali za rat, jer su muslimani u BiH, mnogo prije nego što je došlo do organizovanja srpskog naroda u BiH, krenuli u pripreme za tragične sukobe na ovim prostorima i izlazak iz Jugoslavije.
Bošnjaci su tada javno proklamovali da su za ostanak BiH u SFRJ, a zapravo su se tajno i uveliko pripremali za secesiju i moguće sukobe – podsjeća Tuševljak.
Istovremeno, nastavlja on, Hrvatska je 1991. godine rat, koji se već vodio na njenoj teritoriji, prenijela u BiH, a po zapadnoj Hercegovini već tada su hodali pripadnici hrvatske vojske, HOS-a i paravojnih jedinica, koji su krajem 1991. i početkom 1992. godine izveli napade na nebranjena srpska sela Ravno, Kupres, Sijekovac i druge.
– Zbog toga ne treba samo grad Sarajevo vezati za početak rata u BiH, jer se to desilo na mnogo širem području BiH – napominje Tuševljak.
On podsjeća da je 4. aprila 1992. godine u policijskoj stanici u Sarajevu mučki ubijen policajac Pero Petrović, Srbin, koji je upravo tog dana priveo jednog prevejanog sarajevskog kriminalca.
Pejić: Petrović ubijen u policijskoj stanici, izvršavajući svoj dužnost
Predsjednik Udruženja ratnih veterana službi bezbjednosti Republike Srpske, podružnice Istočno Sarajevo Radovan Pejić rekao je ranije Srni da je Petrović bio častan policajac koji je ubijen u policijskoj stanici, izvršavajući svoj dužnost.
– Nakon što je pokušao da spriječi krađu vozila u jednom sarajevskom naselju, uhapsile su ga muslimanske paravojne policijske snage u tadašnjem MUP-u Sarajevo i odvele ga u stanicu Novo Sarajevo gdje je ubijen – navodi Pejić.
Pero Petrović posthumno je odlikovan Medaljom zasluga za narod.
Istog dana u napadu muslimanskih paravojnih formacija na Policijsku školu na Vracama ubijeni su srpski specijalci Mile Lizdek (32) i Milorad Pupić (29), ranjeni su Duško Jević, Miodrag Repija i Risto Lubura, a povrijeđen Milorad Marić.
Lizdek i Pupić posthumno su odlikovani Orednom Miloša Obilića.
Muslimanska paravojna formacija takozvane „zelene beretke“ već 3. aprila 1992. godine zauzele su sve policijske stanice u Sarajevu, osim stanica na Ilidži i u Ilijašu.
U toku borbi, od neprijateljskih hitaca poginula su tri srpska civila, stanovnika Vraca, a dvoje je ranjeno.
